Jolanta Okuniewska – nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej ze Szkoły Podstawowej nr 13 w Olsztynie

Jolanta Okuniewska – nauczycielka ze Szkoły Podstawowej nr 13 w Olsztynie zrealizowała już kilka projektów eTwinning. Projekt Adventure of the Drop w krajowym konkursie Nasz projekt eTwinning 2010 zajął III miejsce.

Jak dowiedziałaś się o eTwinningu?

O eTwinningu dowiedziałam się kilka lat temu z broszury, która pocztą dotarła do mojej szkoły. Wtedy rozpoczęcie pracy w tym programie było dla mnie wielką zagadką i wydawało mi się, że to coś trudnego. Zaczęłam szukać informacji w Internecie, program stawał mi się odrobinę bliższy, ale wciąż nie miałam odwagi zacząć. I w takim zawieszeniu trwałam rok, do chwili, gdy znalazłam informację o szkoleniu w Olsztynie.

Gdy pojawiłam się na szkoleniu, o eTwinningu wiedziałam już co nieco, czekałam z niecierpliwością na moment rejestracji i już wieczorem tego samego dnia utworzyłam swój pierwszy projekt. Podczas szkolenia otrzymałam publikacje ze zrealizowanymi już projektami. Po dokładnej analizie niektórych z nich stwierdziłam, że dam radę. Powiało czymś nowym, ciekawym, myśli kłębiły się cały czas i wpadłam po uszy. Teraz zdaję sobie sprawę, jak niewiele wtedy wiedziałam o narzędziach, o TwinSpace, nie rozumiałam po co jest Wiki, co to jest Karta Postępu (teraz jest to Pamiętnik Projektu). Wszystko odkrywałam sama i ogromną pomocą służyła mi nauczycielka z partnerskiej szkoły z Rumunii. Tak naprawdę to ona nauczyła mnie eTwinningu. Mimo bariery językowej, Maria nie mówi po angielsku, udało nam się zrealizować znakomity projekt, który w krajowym konkursie zajął III miejsce. Postanowiłyśmy wszystkie wypracowane materiały umieszczać w sieci, nie tylko na TwinSpace, żeby rodzice naszych uczniów mogli na bieżąco obserwować nasze działania. Zrealizowałam do tej pory trzy projekty Hide and Seek in the Castle, Let’s Celebrate Autumn, Adventure of the Drop.

Tu można poznać zrealizowane już projekty:
www.jolmar.wikispaces.com
www.autumncelebrations.wikispaces.com

Czy wcześniej realizowałaś projekty europejskie?

Tak. Właśnie dlatego teraz zajmuję się eTwinningiem. Moja szkoła realizowała dwa projekty w programie Comenius. Byliśmy pierwszą szkołą w Olsztynie, która przetarła comeniusowe szlaki innym. Współpracowałam ze szkolną koordynatorką Comeniusa podczas realizacji projektów, nauczyłam się języka angielskiego właśnie dzięki Comeniusowi. Do dziś jesteśmy w stałym kontakcie z naszymi comeniusowymi partnerami. Również dzięki grantom uzyskanym z tego programu wyjeżdżam na szkolenia zagraniczne dla nauczycieli. Zaprzyjaźniłam się z wieloma nauczycielami ze szkół europejskich, stwierdziłam, że mogę śmiało z nimi współpracować, uczyć się od nich i mam też im wiele do zaoferowania.

Co dają Tobie, Twoim uczniom projekty eTwinning?

Dla mnie to przygoda, jak podróż. W walizkę pakuję pomysły, radość, euforię, ciekawość. Wędruję z nią i wciąż potrzebuję nowej, bo stara jest za mała na to, co nowe, czego się uczę od innych. Realizuję swoje pasje.
Kiedy zaczynałam pierwszy projekt potrafiłam jedynie przygotować prezentację PowerPoint, zlikwidować czerwone oczka na zdjęciach i przesłać zdjęcie mailem. Teraz znam wiele ciekawych programów, w których przygotowuję pokazy slajdów, programy do animacji, realizacji filmów. Komputer stał się moim narzędziem pracy, kopalnią materiałów, miejscem spotkań podczas wideokonferencji. Dla moich uczniów to również przygoda. Dzięki eTwinningowi niemal codziennie podróżują po Europie. Oglądają wspólnie wypracowane materiały, filmy przysłane z partnerskich szkół, uczą się o zwyczajach i życiu swoich rówieśników. To ich motywuje do nauki języka angielskiego. Mają możliwość poznać inny świat. Pokazuję im go nie w książce, na obrazku. Jest dla nich na wyciągnięcie ręki. Czy to nie wspaniałe?

Skąd czerpiesz pomysły na tematy projektów?

Tematy rodzą się same. Teraz, nawet jak biorę do ręki podręcznik, to widzę w nim gotowe tematy do nowych projektów. Nie wymyślam nowych treści, czerpię z materiału, który mam w programie nauczania i podstawie programowej dla pierwszego etapu edukacji, bo w tym wieku są moi uczniowie. Dzięki temu, banalne niekiedy zagadnienia, stają się ciekawsze, bardziej atrakcyjne. Teraz, na przykład, realizuję tematykę jesienną w projekcie eTwinning – Let’s celebrate autumn. Mogłabym opisać listek jesienny, wykonać prace plastyczne, poczytać dzieciom o przygotowaniach zwierząt do zimy. I już. Dzięki projektowi dzieci poznały jesień w Rumunii, Bułgarii, Portugalii, Irlandii, podziwiały wycięte w arbuzach latarenki na Halloween w szkole portugalskiej, nauczyły się piosenki o jesieni, którą dostałam od nauczycielki z Rumunii. Będą mogły zaprezentować jej wykonanie podczas wideokonferencji. Od nauczycielki z Irlandii dostałam projekt jesiennej książeczki. Dzieci w naszych szkołach wykonały ją i nauczyły się czytać proste zdania po angielsku. Moi uczniowie dowiedzieli się o jesiennym święcie w Portugalii, o pieczeniu kasztanów. My przedstawiliśmy nasze narodowe święto 11 listopada, bo przypada ono podczas jesieni oraz zapoznamy naszych partnerów z tradycja Andrzejek. To wszystko banalna jesień. Ale dużo ciekawsza niż podręcznikowa.

Jak organizowałaś prace uczniów podczas realizacji projektu?

Mam to szczęście, że nie ogranicza mnie dzwonek i z moją klasą jestem cały dzień. Zadania, które zaplanuję do projektu, mogę zrealizować bez obawy, że nie zdążę podczas jednego dnia pracy. Nie muszę nic zmieniać w organizacji zajęć, pamiętam jedynie, żeby dokumentować nasze działania aparatem fotograficznym, lub kamerą, co też jest mobilizujące dla dzieci. Proszę uczniów o przygotowanie materiałów do projektu, informuję rodziców o swoich zamierzeniach, proszę o pomoc z ich strony. Umawiamy się z partnerami na wideokonferencje, pracujemy według planu, ale zawsze można coś zmienić, reagujemy na pomysły uczniów i rodziców. Moi uczniowie zaproponowali zajęcia o delfinach. Przygotowali materiały, wypożyczyłam filmy popularnonaukowe na ten temat, w Multicentrum powstały wspaniałe prace plastyczne. W szkole rumuńskiej rodzice zafundowali piękne akwarium, zorganizowali dzieciom wycieczkę nad Morze Czarne. Moi rodzice zaproponowali wyjazd poza Olsztyn i pływanie tratwą po Łynie. Podczas wakacji przygotowali fotograficzną dokumentację bezpiecznych zabaw nad wodą, oraz zdjęcia domowych czynności, w których woda jest niezbędna. Finansowali też akcję PAH –Woda dla Sudanu.

Oto wypowiedź ucznia:

“W tamtym roku szkolnym z naszą panią i z naszymi kolegami i koleżankami z Rumunii robiliśmy projekt o wodzie – Adventure of the Drop.
Przez 12 miesięcy robiliśmy książkę o wodzie, do której wkładaliśmy wszystkie karty pracy, wklejaliśmy obrazki, wycinki prasowe. Uczyliśmy się o oceanach, morzach, rzekach, zużyciu wody, o naszej Łynie, o ciałach( płynnych, stałych, gazowych), o źródłach rzeki, o sportach zimowych itp. Robiliśmy różne eksperymenty np. z jajkiem, które pływało w słonej wodzie. Rozmawialiśmy też o zwierzętach wodnych i o niebezpiecznych żywiołach. Bo woda też może być niebezpieczna. Wychodziliśmy na różne wycieczki: do Ziołowej Doliny, do kina na film o wodzie. W Ziołowej Dolinie pływaliśmy tratwą po rzece Łynie.
Chodziliśmy też na zajęcia do Multicentrum. Na przykład – Woda w Kosmosie. Ja w Multicentrum dostałem czapkę z logo Multicentrum. Lubię ją i mam do dzisiaj.
Zajęliśmy trzecie miejsce w konkursie eTwinning w Polsce i dostaliśmy nagrody: aparat i kamerkę cyfrową.
Tamten szkolny rok bardzo mi się podobał.”

Gabryś Kocenko, klasa III a, Szkoła Podstawowa nr 13 Olsztyn.

Jak organizowałaś prace na TwinSpace?

Z uczniami w młodszym wieku szkolnym jest ten kłopot, że ich umiejętności ICT nie są zbyt duże. Tak więc zamieszczanie materiałów na TwinSpace to moja rola. Moi uczniowie nie mają też informatyki, realizują starą podstawę programową. Żeby mogli pracować na komputerach i wykonywać na nich zadania do projektu, wychodzę z dziećmi do Multicentrum – nowoczesnej biblioteki multimedialnej w Olsztynie. Tam dzieci bawią się i podczas tej zabawy tworzą potrzebne nam materiały. Korzystałam też z pracowni komputerowej w szkole.

Jakiego wsparcia potrzebuje koordynator projektu eTwinning? (ze strony szkoły, dyrektora, nauczycieli, rodziców uczniów, KO, ODN, NSS)?

Nauczyciel, który planuje pracę z projektami w programie eTwinning potrzebuje komputera, rzutnika multimedialnego, aparatu cyfrowego. O to powinien zadbać dyrektor szkoły. O stworzenie warunków, by nauczyciel mógł spokojnie pracować. Wspaniale, jeśli nauczyciel do dyspozycji ma tablicę multimedialną. Wcześniej do takiej pracy trzeba się przygotować. Dobrze byłoby, gdyby ośrodki doskonalenia nauczycieli miały w swojej ofercie warsztaty na temat pracy metodą projektu, pracy z tablicą multimedialną, ciekawymi programami komputerowymi, by współpracowały z ambasadorami eTwinningu i wspólnie przygotowywali ofertę doskonalenia w zakresie pracy z programem eTwinning. W ośrodku doskonalenia powinny być zorganizowane cykliczne spotkania dla nauczycieli realizujących projekty i chcących rozpocząć pracę w eTwinningu. Nauczyciel musi też wiedzieć, gdzie może szukać pomocy, gdy napotka problem. Na stronach internetowych KO, ODN, MEN powinny być wyraźne odnośniki do strony NSS. Nie zawsze tak jest, a merytoryczną pomoc można właśnie uzyskać od pracowników NSS. Zawsze można liczyć na ich pomoc, napisać maila, wysłać wiadomość na Forum, skorzystać z Helpdesk. Czuć ich zainteresowanie, ogromną życzliwość. Wielokrotnie, na początku mojej pracy z projektem, korzystałam z ich pomocy, na Forum odpowiadali na moje pytania również nauczyciele (Clash – pozdrawiam Cię serdecznie).

Jak projekty europejskie eTwinning wpłynęły na Twój rozwój zawodowy, korzystanie z nowych narzędzi, znajomość nowego oprogramowania przydatnego w codziennej pracy?

Zawsze byłam nauczycielem aktywnym, ciekawym nowości, poszukującym. Wciąż się rozwijam i zależy mi na rozszerzaniu swoich kompetencji. Praca z europejskimi projektami daje mi tę możliwość. Dzięki współpracy z nauczycielami z innych krajów zdobywam nowe umiejętności, które wykorzystuję w codziennej pracy. Wzajemnie się motywujemy, pomagamy i doradzamy sobie, dzielimy się pomysłami. Doskonalę dzięki temu umiejętności komunikacyjne w języku angielskim.

Program eTwinning oferuje też nauczycielom kursy e-learningowe. Miałam okazję ostatnio taki kurs ukończyć. Informacja, że można rejestrować się na dany kurs pojawia się zawsze na Desktopie. Łatwo ją dostrzec. Tak też zrobiłam i po kilku dniach otrzymałam wiadomość, że zostałam zakwalifikowana. Pracowaliśmy w grupach kilkuosobowych, mieliśmy do wykonania zadania dotyczące narzędzi TwinSpace oraz programów przydatnych w pracy. Wszystko czego się nauczyłam podczas kursu bardzo mi się przydaje. Z jedną z uczestniczek rozpoczęłam realizację nowego projektu. Mogę śmiało polecać innym nauczycielom taką e-learningową przygodę.

Jesteś ambasadorem eTwinning w woj. warmińsko-mazurskim od września 2010 r. W jaki sposób zachęcasz innych nauczycieli do włączenia się do programu eTwinning?

W swojej szkole służę radą, daję przykład, że można, że łatwo. Biorę udział w szkoleniach dla nauczycieli przygotowanych przez promotora eTwinning w naszym województwie. W listopadzie odbyły się dwa takie spotkania – w Elblągu i Nidzicy. Opowiadam wtedy o projektach, które zrealizowałam i realizuję. Podpowiadam, doradzam, odpowiadam na pytania. Zawsze podkreślam, że aby realizować projekt eTwinning nie trzeba biegle znać język obcy. Można stworzyć zespół nauczycieli złożony z informatyka, anglisty i działać. Można też poszukać szkoły partnerskiej w Europie, która chce współpracować w języku polskim. Coraz więcej naszych uczniów emigruje z rodzicami zagranicę i szkoły, do których uczęszczają, proponują współpracę w naszym języku. Aby promować eTwinning przygotowałam wystawę w olsztyńskim Multicentrum, napisałam krótki artykuł do lokalnej prasy, na portal Olsztyn24. W listopadzie spotkałam się też z nauczycielami i pracownikiem UWM w Kawiarni Moja, gdzie również prezentowałam program eTwinning. Są to zawsze bardzo miłe spotkania. Planuję też zorganizowanie szkolenia dla nauczycieli w mojej szkole, w pracowni komputerowej, by mogli zapoznać się lepiej z TwinSpace i narzędziami, które ona oferuje. Chcę spotykać się z nauczycielami realizującym projekty eTwinning w Olsztynie, przygotować w maju, na kolejne urodziny programu, wystawę naszych projektów. Zawsze chętnie spotykam się z każdym nauczycielem, który ma zamiar zapoznać się z programem eTwinning. Pamiętam siebie sprzed dwóch lat, błądzącą po TwinSpace, jak w przestrzeni kosmicznej. Teraz ten wszechświat chcę przybliżać innym.

A jaki projekt realizujesz teraz?

Ze szkołą w Szwecji realizuję krótki projekt What’s on in Bullerbyn. Zwykle lekturę Astrid Lindgren czytam z dziećmi przed świętami Bożego Narodzenia. Jest to lektura dla uczniów klasy trzeciej. Tym razem wymyśliłam sobie, że tradycje świąteczne poznamy bezpośrednio od dzieci mieszkających w Szwecji. Ustaliłyśmy ze szwedzką partnerką, że stworzymy świąteczną książkę, porównamy tradycje związane ze świętami Bożego Narodzenia w naszych krajach i w Bullerbyn. Pocztą lotniczą wysłaliśmy świąteczne kartki, które zdobią okolicznościowe wystawy w naszych szkołach. Wymieniłyśmy się też kartami pracy dotyczącymi lektury, nasi uczniowie przygotowali portrety dzieci z Bullerbyn. Dostałam przepis na ryżowy deser, w którym zwykle chowa się jeden migdał. Kto go odnajdzie, dostaje nagrodę. Podczas klasowej Wigilii też w ryżowym deserku szukaliśmy migdała. Przez chwilę poczuliśmy się jak w Bullerbyn. Projekt zakończymy w styczniu, mamy jeszcze sporo do zrobienia. Z niecierpliwością czekamy na relacje filmowe szwedzkich tańców dokoła choinki. My wysłaliśmy naszym kolegom nagranie polskiej kolędy Dzisiaj w Betlejem.

Dziękuję bardzo za rozmowę.
Życzę kolejnych wspaniałych projektów, nowych sukcesów i wiele radości podczas prac związanych z realizacją projektów eTwinning.

Rozmowę przeprowadziła
Gracjana Więckowska
Grudzień 2010

Projekt HIDE AND SEEK IN THE CASTLE

Projekt LET’S CELEBRATE AUTUMN

Projekt ADVENTURE OF THE DROP