Peaceful Horizons - C.O.M.P.A.S.S

Koordynator:
Katarzyna Łastawiecka

Szkoły partnerskie:
HRS Grasberg/Worpswede in Worpswede (Niemcy), Základná škola s materskou školou Jarná (Słowacja), Brattebergsskolan (Szwecja), Colegio Nuestra Señora del Carmen (Hiszpania), Collège LA CANOPEE i LGT Henri Bergson (Francja), Scuola Secondaria Statale di I Grado “Mastro Giorgio-Nelli” di Gubbio (Włochy), ΓΕΛ Προαστίου Καρδίτσας i 1o GYMNASIO PALAMA (Grecja), Hasan Zeki Boz Anadolu Lisesi i HZB ANADOLU LİSESİ (Turcja)

Obszary tematyczne:
obywatelstwo, języki obce, historia, język i literatura, edukacja medialna, socjologia, nauki psołeczne, przedmioty szkoły podstawowej

Język:
angielski

TwinSpace projektu:
http://new-twinspace.etwinning.net/web/p97352/welcome

Nagrody i wyróżnienia:
Laureat konkursu europejskiego 2016 w kategorii – Nagroda Porozumienia Międzykulturowego im. Mevlany
Krajowa i Europejska Odznaka Jakości eTwinning

Projekt C.O.M.P.A.S.S. opierał się na bliskiej współpracy pomiędzy szkołami z 10 krajów. Dzięki niemu  młodzież miała możliwość poznania innych kultur poprzez wirtualne podróże, jak i prawdziwe wyprawy do szkół partnerskich.

Podróż rozpoczęli od prezentacji szkoły, miasta, regionu, by w końcu wejść na ścieżkę wielkiej Europy. Odkrywali inne style życia oraz przedstawiali własne dokonania. Zadania wykonywane w ramach współpracy były bardzo zróżnicowane: m.in. opis naszych tradycji świątecznych, wykonanie międzynarodowego kalendarza adwentowego na rok 2014, stworzenie międzynarodowej książki kucharskiej, zaprezentowanie dzieła sztuki i jego twórcy, słynnego naukowca, literata i próbki jego twórczości. Przygotowano również prezentację o narodowym dziedzictwie przyrodniczym. Zbadano rynek pracy w krajach partnerskich i możliwości zatrudnienia młodych ludzi oraz oszacowano poziom bezrobocia, dyskutowano o znanych światowych firmach i markach, przeprowadzono sondę na temat uprzedzeń i stereotypów, jakie panują w uczestniczących krajach.

Uczniowie sami rozdzielali zadania pomiędzy sobą dobierając je względem zainteresowań i umiejętności. Każdy bez problemu znalazł cos dla siebie: młodzież uzdolniona plastycznie brała udział w dedykowanych konkursach, osoby zainteresowane produkcją filmową pomagały przy realizacji nagrań, uczniowie wykazujący zdolności analityczne zajmowali się wyszukiwaniem danych i przetwarzaniem na potrzeby współpracy, a młodzi informatycy tworzyli prezentacje używając różnych narzędzi. Nauczyciel nie był tu osobą wszechwiedzącą, lecz pełnił rolę przewodnika, nakreślającego plan działania, podpowiadającego metody pracy i źródła, skąd można czerpać wiedzę na dany temat, weryfikując działania uczniów. Jego podstawową rolą było scalanie grupy, uczenie ich pracy zespołowej.

Katarzyna Łastawiecka, szkolny koordynator projektu, na początku zorganizowała spotkania w grupach przedmiotowych. Nauczyciele wspólnie opracowali plan pracy i zobowiązali się do wykorzystania tworzonych przez uczniów materiałów na swoich lekcjach przedmiotowych z historii (słynni naukowcy), etyki (stereotypy), języka polskiego (literaci i ich działa), plastyki (słynne dzieła i ich twórcy), biologii (dziedzictwo przyrodnicze), WOSu (gospodarka i stopa bezrobocia). Prace te wciąż są w użyciu.

Komunikacja pomiędzy wszystkimi partnerami projektu od początku przebiegała harmonijnie. Zgłaszali nasze pomysły, konsultowali je i wybierali najlepsze opcje –  każda szkoła partnerska jest więc współautorem całego projektu.

Komunikacja wśród uczniów odbywała się głównie przez Internet. Przed spotkaniami uczniowie przygotowywali autoprezentacje wysyłane następnie do partnerskich szkół. Następnym krokiem była komunikacja i bliższe poznawanie się online. Dopiero po tym okresie przygotowawczym brali udział w wymianach. W trakcie spotkań prowadzili dyskusje, przedstawiali swoje prezentacje, pracowali nad wspólnymi materiałami i razem spędzali wolny czas. Wiele z tych znajomości przerodziło się w przyjaźń.

W projekcie zadania podzielone były tak, aby wszyscy mieli swój udział w produkcie końcowym. Każda szkoła wykonała część zadania, która dotyczyła jej kraju, np. przygotowując międzynarodową książkę kucharską, czy wykonując prezentację o dziedzictwie przyrodniczym.

Wszyscy partnerzy ściśle przestrzegali terminów. Dyscyplina ta została poniekąd narzucona przez ustalone terminy spotkań międzynarodowych. Każdy starał się, aby materiały były gotowe w momencie spotkania.

W trakcie projektu najcenniejszą umiejętnością, jaką mogą pozyskać uczniowie to umiejętność współdziałania w grupie. Ważne jest również wykształcenie świadomości, że efekty ich pracy są wykorzystywane w praktyce do celów edukacyjnych. Przynosi to wymierne korzyści: mobilizuje uczniów do działania, sprawia, że inni chcą zaangażować się w projekt oraz daje poczucie dumy z dobrze wykonanej pracy. Przygotowując swoje prezentacje uczniowie musieli dokonać selekcji materiałów, przemyśleć formę pracy, dostosować treści materiałów do tematu pracy. Następnie konsultowali efekty swoich działań z nauczycielami przedmiotów, które wchodziły w zakres ich prac. Tak powstawały ciekawe prezentacje.

Ściśle współpracowali z uczniami z partnerskich szkół. Razem tworzyli grupy dyskusyjne (w Niemczech – rozmowa o szansach młodych ludzi na pracę), wykonywali mini projekty artystyczne(we Francji – wspólna praca plastyczna, nagranie audycji w studiu radiowym), przekazywali i zdobywali informacje (w Polsce – gra terenowa na Rynku Starego Miasta w Krakowie), przełamywali bariery kulturowe (we Włoszech – prezentacja wyników sondy na temat stereotypów).

Wszystkie materiały końcowe  powstawały w oparciu o nowoczesną technologię informacyjno-komunikacyjną: prezentacje, kalendarz, filmy (film o szkole, pt. Co nas łączy?, film o języku gestów). Wykorzystywano oczywiście również tradycyjne formy przekazu jakim jest praca plastyczna , np. na logo projektu czy symbole pokoju, ale w dość ograniczonym zakresie. Wszyscy uczestnicy projektu korzystali z poczty internetowej, for internetowych, wideokonferencji.

…Moja aktywność w dziedzinie międzynarodowych projektów edukacyjnych pozwoliła mi na wzmocnienie jakości pracy naszej szkoły, biorąc pod uwagę zaangażowanie zarówno uczniów, jak i nauczycieli. Realizacja projektu wniosła również wymiar europejski do rodzimego systemu kształcenia w naszej szkole. Dzisiaj po półtorarocznej realizacji projektu mogę stwierdzić, że jest to niezwykle bogate doświadczenie. Współpraca z trzema krajami partnerskimi w poprzednim projekcie wymagała dobrej koordynacji pracy i sprawności w działaniu. Teraz przy dziesięciu członkach mogę dodać, że wymaga to także sumienności i woli współpracy wszystkich stron zaangażowanych w realizację projektu: uczniów, rodziców, nauczycieli i dyrekcji ze wszystkich państw partnerskich…

                                                                                                                                             Koordynatorka

Wszystkie materiały znajdują się na TwinSpace projektu.